Wójt wystąpił z wnioskiem o pośmiertne odznaczenie arcybiskupa Romualda Jałbrzykowskiego Orderem Orła Białego

Arcybiskup Romuald Jałbrzykowski (1876–1955) był wybitnym hierarchą Kościoła Rzymsko-katolickiego, więźniem dwóch totalitaryzmów XX wieku, niezłomnym i oddanym Bożym robotnikiem na ziemiach, na których postawił go Bóg i zwierzchnicy.

Wójt Gminy Kołaki Kościelne Sylwester Jaworowski wystąpił z wnioskiem do Prezydenta RP Karola Nawrockiego o pośmiertne odznaczenie arcybiskupa Romualda Jałbrzykowskiego najwyższym odznaczeniem Rzeczypospolitej Polskiej – Orderem Orła Białego. Inicjatywa jest kontynuacją wcześniejszych starań, które miały miejsce pod koniec 2018 roku. Swoje poparcie wyraził także Biskup Łomżyński Janusz Stepnowski. Do wniosku dołączone zostały podpisy mieszkańców wszystkich miejscowości z terenu gminy Kołaki Kościelne.

Arcybiskup Romuald Jałbrzykowski urodził się 7 lutego 1876 roku we wsi Łętowo-Dąb, w parafii Kołaki Kościelne (powiat zambrowski). W 1901 roku, po ukończeniu gimnazjum w Łomży oraz studiów w seminarium duchownym w Sejnach i w Akademii Duchownej w Petersburgu, przyjął święcenia kapłańskie. W wieku 26 lat został profesorem Seminarium Duchownego w Sejnach, a w 1910 roku kanonikiem kapituły katedralnej. W swojej pracy naukowej i duszpasterskiej łączył troskę o życie duchowe wiernych z szeroką działalnością społeczną i charytatywną, zakładając m.in. stowarzyszenie „Gospodarz”. Była tam chrześcijańska stołówka, sklep spożywczy, sklep z narzędziami rolniczymi. Obok tej placówkiekonomicznej ksiądz profesor Jałbrzykowski powołał do życia placówkę, mającą budzić ducha katolickiego i narodowego. Był to Związek Katolicki. Główną ostoją Związku była utworzona szkoła prywatna. Obok szkoły był przytułek dla starców, biblioteka i czytelnia. Ksiądz profesor Jałbrzykowski, sam lub w czyimś towarzystwie, udawał się do pobliskich wiosek, niosąc w węzełku książkę lub gazetę. W ten sposób poziom oświaty wśród ludności wiejskiej podniósł się, rozwinięte czytelnictwo było tego najlepszym dowodem. Za tak wielkie prace otoczony był powszechnym uwielbieniem i miłością. Każdy chciał z nim rozmawiać, a on nie gardził nikim, bywał u wszystkich, u możnych okolicznych obywateli i pod wieśniaczą strzechą lub  w izbie robotniczej. Wszędzie niósł ze sobą radość życia, nadzwyczajną pogodę, wiarę w lepsze jutro. Tak czynił przez 16 lat, aż do momentu w którym otrzymał sakrę biskupią.

W 1918 roku mianowany biskupem sufraganem sejneńskim. W 1923 roku ksiądz biskup zakłada w gmachu seminarium w Sejnach gimnazjum filologiczne i internat dla kandydatów do wyższego seminarium duchownego. Gimnazjum finansowane było ze środków Jego Ekscelencji. Romuald Jałbrzykowski został powołany na pierwszego biskupa nowopowstającej diecezji łomżyńskiej. Rada Miejska Łomży 7 lutego 1926 roku nadała Jałbrzykowskiemu tytuł pierwszego honorowego obywatela miasta Łomży. Uczyniła to w dowód uznania dla jego zasług przy organizowaniu diecezji łomżyńskiej i gorliwej pracy społecznej w latach 1919-1925. W 1926 roku został pierwszym urzędującym arcybiskupem metropolitą wileńskim. Zorganizował pierwszy od blisko dwustu lat synod archidiecezjalny, podjął dzieło ratowania bazyliki wileńskiej, przeznaczając na ten cel wszystkie prywatne fundusze i klejnoty biskupie.

Po wybuchu wojny arcybiskup Jałbrzykowski wykazał się ogromną troską o utrzymanie ciągłości zarządu archidiecezji poprzez udzielenie jeszcze w 1939 r. pełnomocnictw dziekanom na wypadek odcięcia ich od stolicy archidiecezji. Jego nieugięta postawa wobec okupantów sowieckiego i hitlerowskiego oraz w stosunku do administracji litewskiej na Wileńszczyźnie spowodowała, że w latach 1942-1944 był więziony przez Niemców a po zwolnieniu w styczniu 1945 r. aresztowany przez NKWD, został zmuszony do opuszczenia Wilna i osiadł w Białymstoku. W nowym miejscu utworzył kurie i sąd arcybiskupi, tu też znalazła się większość prałatów i kanoników Kapituły Bazyliki Metropolitalnej Wileńskiej . Za najważniejsze działania arcybiskup uznał te, które prowadziły do walki z alkoholizmem, kradzieżami i zepsuciem moralnym. Ważne miejsce zajmował też problem obrony życia poczętego. 14 września 1945 roku arcybiskup wydał rozporządzenie o zorganizowaniu w każdej parafii oddziału Caritas. Związek ten miał za zadanie nie tylko prowadzić akcje charytatywne, ale także rozdzielać dary płynące z zagranicy. Caritas na terenie diecezji działał do lutego 1950 roku, kiedy to został zamknięty ze względów politycznych. Działania ordynariusza wileńskiego na polu organizacji Kościoła lokalnego w warunkach odrodzonego państwa polskiego, jego gorliwość, ofiarność, patriotyzm i nadzwyczajna pracowitość oraz działalność społeczna utrwaliły w historiografii polskiej funkcjonujący do dziś jego świetlany, nieomal nieskazitelny obraz.

Arcybiskup Romuald Jałbrzykowski zmarł 19 czerwca 1955 roku i został pochowany  w prokatedrze pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Białymstoku.