Humoreski Stefanii Grodzieńskiej rozbawiły publiczność Teatru Przy Stoliku

Nie jestem amatorką sztuk teatralnych, ale swojego czasu, gdy pracowałam w wielkim mieście, chciałam się nieco ukulturalnić i wybrałam kilkakrotnie tu i ówdzie, m.in. na jakąś sztukę teatralną, w ramach której widzowie, siedzący właśnie sobie przy stolikach, zostali zaproszeni do dyskusji. Oczywiście zabrałam głos w jakiejś kwestii, na sali trochę zahuczało, włączył się ktoś inny z widzów, zaraz następny - no! było tak gorąco, że omal do rękoczynów nie doszło!!!! Okazało się, że na całej sali ja jedna głupia się znalazłam, a ci dyskutanci, to podstawieni aktorzy.... Otrzymałam brawa, za które pokłonów nie złożyłam, ale ten teatr zapamiętałam na całe życie. Chociaż - jak napisał poeta: życie to nie teatr.....

Takie pytanie do przedmówczyni: Czy mógł bym wiedzieć w jakim to było mieście, i w którym dokładniej miejscu? Pani śmiałość w tamtej sytuacji była wyrazem odwagi przez co stała się Pani nieświadomym współaktorem, została Pani nagrodzona brawami co było przecież wyrazem uznania, dlatego moim zdaniem nie powinna Pani wspominać tej sytuacji jako czegoś stricte negatywnego. Moim zdaniem nietypowa sytuacja...

Zapamiętałam tylko tyle, że był to spektakl poświęcony Markowi Hłasce, a później przez te emocje zw. z dyskusją - wszystkie inne informacje mi wyleciały z głowy ;) Odszukałam jednak w swoich starych zeszytach zapiski: było to w Teatrze Ochoty - 27 listopada o godz. 17.oo, za czasów Jana Machulskiego., ale kilka lat po premierze, która miała miejsce - jak mogę teraz w wikipedii przeczytać - w 1981r. Były to czasy, kiedy nie wszystko było poprawne politycznie, w czym byłam zupełną ignorantką - i właściwie, to nie wiem, co tam mówiłam , ale później żadnych represji nie miałam. Tylko - tak sobie pomyślałam - że gdybym wiedziała, że dyskusja jest tak sztucznie rozkręcona - to chyba raczej nie wciągnęłabym się w nią.