Dziś światowy Dzień Dziecka Utraconego

15 października obchodzony jest Dzień Dziecka Utraconego. Dlaczego ten dzień jest tak ważny? Bo nie ma chyba rodziny, w której nie zdarzyłoby się nieszczęście, że to rodzice odprowadzają swoje dzieci do bram wieczności, a nie dzieci rodziców.

Ten szczególny dzień dziecka przypada 15 października. Dzień Dziecka Utraconego. Gdy poronienie przerywa ciążę pojawia się ból, poczucie niesprawiedliwości i powracające pytanie: Dlaczego? Nie da się słowami opisać wszechogarniającego smutku, jaki towarzyszy rodzicom po stracie dziecka. Pomyślmy o tym dziś, 15 października, w Dniu Dziecka Utraconego.

W Polsce wzmianka o Dniu Dziecka Utraconego pojawiła się po raz pierwszy w 2004 roku, kiedy powstało DLACZEGO - Organizacja Rodziców po Stracie oraz Rodziców Dzieci Chorych. Od tamtej pory październikowe msze i spotkania odbywają się w całej Polsce. Z roku na rok jest ich coraz więcej. Z roku na rok też coraz więcej zmienia się w naszej świadomości, w praktykach stosowanych w szpitalu czy chociażby w sprawach pochówku po poronieniu.

Rocznie ponad 40 tysięcy kobiet przeżywa poronienie, 2 tysiące dzieci rodzi się martwe a 5 tysięcy nie dożywa 18. urodzin. O ile o dzieciach, które odchodzą przedwcześnie z powodu wypadku czy choroby mówi się często, o tyle w przypadku poronień ciągle niestety mamy do czynienia z pewnym społecznym tabu. Dla osób, które nie doświadczyły tragedii poronienia strata nienarodzonego dziecka wydaje się być kłopotliwa, niezrozumiała, niewygodna. Stąd wiele nietrafionych „pocieszeń”, społeczna zmowa milczenia, nieprzygotowanie personelu medycznego czy kościoła.

Rodzice często nie są więc informowani o tym, że mają prawo pożegnać dziecko, zarejestrować w Urzędzie Stanu Cywilnego (bez względu na czas zakończenia ciąży), pochować ciało lub szczątki czy uzyskać zasiłek pogrzebowy. W wielu szpitalach płód ciągle traktowany jest jako coś, co trzeba szybko zutylizować, a matkom - dla ich „dobra” - odmawia się pożegnania dziecka czy możliwości otrzymania jakiejkolwiek pamiątki po nim. I to mimo że od lat psychologowie mówią, jak wielką wartość terapeutyczną ma to dla rodziców.

Również i Kościół przed długie lata miał kłopot z nienarodzonymi dziećmi czy nieochrzczonymi noworodkami. Przez wieki tradycja Kościoła zakładała, że trafiają one do tzw. limbus puerorum, czyli zatoki dzieci albo otchłani, czwartego stanu między piekłem, niebem i czyśćcem. Przynosząc ulgę w cierpieniu wielu wierzącym rodzicom. Międzynarodowa Komisja Teologiczna uznała jednak, że te dzieci będą zbawione, niezależnie od tego, czy zdążono je ochrzcić. Oznacza to, że wszystkie zmarłe przed chrztem dzieci idą do Nieba.

Obchodom Dnia Dziecka Utraconego często towarzyszą modlitwy oraz symboliczne pochówki. Od kilku lat są one organizowane także w Zambrowie, a ostatni odbył się w minioną sobotę, 9 października, o czym informowaliśmy w artykule: Pogrzeb dzieci utraconych w Zambrowie [FOTO].