Dobiegł końca diecezjalny proces nt. heroiczności cnót życia ks. Kazimierza Hamerszmita

Wczoraj, 4 marca w kościele pw. Św. Aleksandra w Suwałkach, odbyło się ostatnie posiedzenie trybunału badającego, na poziomie diecezjalnym, świętość Sługi Bożego ks. Kazimierza Hamerszmita. Następny etap procesu beatyfikacyjnego będzie miał miejsce w Rzymie.

Przypomnijmy, że proces beatyfikacyjny na szczeblu diecezjalnym pochodzącego z Kołak Kościelnych ks. Kazimierza Hamerszmita rozpoczął się w lutym 2017 roku. Zgodnie z przepisami prawa kanonizacyjnego do przeprowadzenia postępowania w sprawie heroiczności cnót, sławy świętości i opinii znaków Sługi Bożego ks. Kazimierza Hamerszmita powołany został Trybunał diecezjalny. W ciągu tych dwóch lat odbyły się 2 sesje publiczne, 26 sesji właściwych i 9 sesji urzędowych, sprawdzających i porządkujących dokumenty procesu. Powołano i przesłuchano 34 świadków właściwych oraz 3 świadków z urzędu. Ponadto zostali powołani biegli w zakresie historii i cenzorzy teologowie.

Wczoraj notariusze trybunału ks. Łukasz Kordowski i ks. dr Karol Sokołowski przedstawili Biskupowi Ordynariuszowi akta procesowe. Jak informuje kuria ełcka, oryginalne akta po ich opieczętowaniu i zalakowaniu zostały złożone w archiwum. Nikt nie może ich otwierać bez zezwolenia Stolicy Apostolskiej. Transumpt procesu w języku polskim i języku włoskim biskup polecił przekazać do Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych w Rzymie, gdzie teraz będzie toczył się kolejny etap procesu beatyfikacyjnego.

– „Patrząc na życie i działalność Sługi Bożego Ks. Kazimierza Hamerszmita to w świetle dzisiejszej Ewangelii możemy powiedzieć, że trwał w miłości Boga, trwał w komunii z Bogiem i żył zgodnie z przykazaniami Bożymi. On uczył się tej miłości od samego Boga i miłował innych tą miłością. On był wiernym przyjacielem Boga. Trwał na modlitwie i z wiarą zanosił prośby do Boga w imię Jezusa Chrystusa. Słowami z pierwszego czytania możemy o nim powiedzieć, że „w modlitwie szukał mądrości”. Sługa Boży Kazimierz żył pragnieniem świętości. Miał świadomość, że świętość jest zadaniem dla wszystkich.” – mówił podczas wczorajszej homilii bp Jerzy Mazur.

Sługa Boży ks. Kazimierz Aleksander Hamerszmit, syn Stanisława i Michaliny z domu Dmochowskiej, urodził się 12.02.1916 r. we wsi Kołaki Kościelne w powiecie zambrowskim. Został również ochrzczony w tamtejszej parafii Wniebowzięcia NMP. W wieku sześciu lat poszedł do szkoły powszechnej w Kołakach Kościelnych, w której uczył się cztery lata. Następnie ukończył Gimnazjum Państwowe im. Tadeusza Kościuszki w Łomży. Potem został absolwentem Wyższego Seminarium Duchownego w Łomży. Święcenia kapłańskie otrzymał w kwietniu 1939 roku w Katedrze Łomżyńskiej. Tego samego roku ksiądz Kazimierz został pojmany i aresztowany przez Niemców, następnie więziony w obozach Soldau, Sachsenhausen i w Dachau. Tam był poddawany eksperymentom medycznym.

29 kwietnia 1945 roku po opuszczeniu obozu koncentracyjnego złożył sobie przyrzeczenie, że żadnych godności nigdy nie przyjmie. Stosował apele do kolejnych biskupów łomżyńskich o zwolnienie go z tytułów. Po wojnie pracował w duszpasterstwie wśród Polaków w Norymberdze i w Goburgu. Do Polski wrócił 3 maja 1946. Był duszpasterzem w Zambrowie, Grajewie, Ostrołęce, Augustowie i Łomży. Do Suwałk przyjechał w 1959 roku. Tam sześć lat później został proboszczem parafii św. Aleksandra. Tę funkcję sprawował przez 21 lat. Swoje odszkodowanie za pobyt w obozie koncentracyjnym przeznaczył na odbudowę kościoła św. Apostołów Piotra i Pawła. Na emeryturę przeszedł 1 lipca 1986 roku. 

Kapłan do dziś cieszy się ogromną sympatią i szacunkiem. Między innymi dlatego jedna z ulic w Suwałkach nosi jego imię, a jedna z tamtejszych szkół podstawowych ogłosiła księdza swoim patronem. W latach 80. ksiądz Hamerszmit wspierał też działaczy podziemnej „Solidarności” i odwiedzał osadzonych w czasie stanu wojennego. Wobec nikogo nie przeszedł obojętnie.

Zmarł w Suwałkach 5 lutego 1996 roku w opinii świętości. Jak podaje kuria ełcka, ks. Kazimierz Hamerszmit w lokalnym środowisku cieszył się wielkim szacunkiem. Postrzegany był jako człowiek dobroci i życzliwości. Jego gorliwość apostolska przejawiała się m.in. w ogromnym zaangażowaniu w głoszenie Słowa Bożego, umiłowaniu konfesjonału, trosce o katechizowanie dzieci i młodzieży, a także w trosce o biednych, chorych i ludzi w podeszłym wieku.

Źródło: Ełcka Kuria Diecezjalna