Bitwa o Zambrów w Regionalnej Izbie Historycznej [FOTO]

Dzisiaj na miłośników historii, zwłaszcza tej lokalnej, czekało wyjątkowo interesujące spotkanie dotyczące bitwy o Zambrów. Trzej historycy opowiedzieli o działaniach wojennych prowadzonych na naszych terenach we wrześniu 1939 roku

Prelekcji trzech historyków przypominające i opisujące działania wojenne prowadzone na naszych terenach we wrześniu 1939 roku można było dzisiaj posłuchać w Regionalnej Izbie Historycznej Miejskiego Ośrodka Kultury w Zambrowie.

Spotkanie podzielone zostało na trzy części. W pierwszej z nich Jarosław Strenkowski z Regionalnej Izby Historycznej przedstawił wyniki swoich dwuletnich badań dotyczących bratobójczego ognia między dwoma pułkami 18. Dywizji Piechoty pod Długoborzem. W wyniku starcia śmierć poniosło minimum trzech żołnierzy: jeden z 2. batalionu 71. pułku piechoty oraz adiutant i dowódca 1. pułku ułanów pułkownik Jan Litewski. Bazując na relacjach żołnierzy, a także częściowo zachowanych dziennikach bojowych, Jarosław Strenkowski odtworzył przebieg zdarzeń, wskazując co potencjalnie mogło doprowadzić do tragedii, która nie tylko wpłynęła na zdolność bojową 1. pułku ułanów, ale również miała swoje konsekwencje dla bitwy o Zambrów. Wskazał też na pewnie wątpliwości dotyczące odpowiedzialności za śmierć pułkownika Lityńskiego. Pojawiają się wątpliwości, czy nie padł on ofiarą niemieckiego patrolu.

W kolejnej części dzisiejszego spotkania doktor Łukasz Radulski opisał działania Podlaskiej Brygady Kawalerii w bitwie o Zambrów 11 września 1939 roku. Udział brygady podzielił na 4 fazy, które dokładnie scharakteryzował. W pierwszej oddziałom udało się dojść do szosy między Zambrowem i Czyżewem i zniszczyć dwie niemieckie kolumny. W drugiej fazie, trwającej kilka godzin, doszło do jednego starcia, w wyniku którego udało się zniszczyć 3 niemieckie pojazdy pancerne. Kolejne dwie fazy charakteryzowały się pewnym chaosem organizacyjnym, któremu winni przede wszystkim byli dowódcy. Doktor Radulski wskazał, gdzie szwankowało dowodzenie, przekazywanie rozkazów, jak zmęczenie żołnierzy wpływało na ich zdolności bojowe i czemu - mimo obecności w okolicach Zambrowa - ani Podlaska Brygada Kawalerii ani Suwalska Brygada Kawalerii realnie nie włączyły się do bitwy o Zambrów.

W trzeciej części doktor Tomasz Wesołowski przedstawił dokładną liczbę ofiar wśród niemieckich żołnierzy. Wyniosła ona 171, co czyni ją jedną z najbardziej krwawych i bolesnych dla niemieckich sił w tym rejonie. Prelegent porównał dokładne statystyki innych bitew, w które zaangażowana była Samodzielna Grupa Operacyjna „Narew”. Okazało się, że pod względem ofiar niemieckich bitwa o Zambrów była najcięższym starciem dla sił Wermachtu. Badania dotyczące strat po niemieckiej stronie pozwalają oddać bitwie o Zambrów należne jest miejsce w Kampanii Wrześniowej. Duże straty Niemcy zanotowali zwłaszcza na wzgórzu 128,5 przy drodze do wsi Śledzie gdzie stracili kilkudziesięciu żołnierzy. Warto przypomnieć że duży ciężar obrony Zambrowa przypadał na 71. pułk piechoty i to właśnie oni zadawali przeciwnikom najcięższe straty. Sam jeden niemiecki batalion stracił pod Zambrowem ponad setkę żołnierzy.

Spotkanie cieszyło się dużym zainteresowaniem i na pewno przyniosło wiele nowych informacji dla wszystkich miłośników historycznych tematów.