- Najbardziej żałuję, że… – pracownica hospicjum spisała najczęściej powtarzające się wyznania osób, które umarły na jej rękach. W ten sposób powstała lista pięciu rzeczy, których najczęściej żałują umierający. Oto one:
1. [b]Żałuję, że nie miałem śmiałości prowadzenia takiego życia, jakie uważałem za słuszne, a prowadziłem takie, jakiego oczekiwali ode mnie inni.[/b]
– Tego ludzie żałują najczęściej. Gdy zdają sobie sprawę, że ich życie jest już prawie skończone, mogą łatwo dostrzec, jakich marzeń nie zrealizowali. Większość osób nie próbowała spełnić nawet połowy ze swych marzeń – mówi autorka listy, pracownica niemieckiego hospicjum, cytowana przez portal chn24.pl.
2. [b]Żałuję, że tak dużo pracowałem.[/b]
– Tego rodzaju uczucie wyrażał każdy pacjent płci męskiej, jakim się opiekowałam. Niektóre kobiety również wyrażały tego rodzaju żal. Jednak ponieważ większość z nich należała do wcześniejszego pokolenia, nie zajmowały się one zarabianiem na rodzinę – komentuje pracownica hospicjum.
3. [b]Żałuję, że nie miałem śmiałości, by wyrazić swoje uczucia.[/b]
– Wiele ludzi przygaszało swoje uczucia, żeby zachować określone relacje z ludźmi. Pojawienie się wielu chorób miało związek z doświadczanymi przez nich uczuciami goryczy i oburzenia – mówi kobieta i dodaje, że tłumiony stres jest najgorszym z możliwych uczuć.
4.[b] Żałuję, że nie utrzymywałem relacji z przyjaciółmi.[/b]
– Często ludzie nie zdawali sobie sprawy, jaką korzyść czerpią z utrzymywania kontaktów ze swymi przyjaciółmi. Zrozumieli to dopiero, gdy zostało im kilka tygodni do końca życia – tłumaczy pracownica hospicjum.
5. [b]Żałuję, że nie pozwoliłem sobie być szczęśliwym.[/b]
- Wiele ludzi z powodu lęku przed zmianami udawało przed innymi i przed samymi sobą, że byli zadowoleni ze swojego życia – tłumaczy opiekunka i dodaje, że tak naprawdę umierający ciągle bali się, że stracą to co mają.
Gdy w hospicjach pojawią się młodsze pokolenia, punktowane miejsce w tym rankingu zajmie odpowiedź:
- Żałuję, że zmarnowałem tak wiele czasu przy komputerze i telewizorze, zamiast żyć naprawdę".
Na to mogę odpisać tylko jedno. Uważam ,że życie jest tak krótkie że trzeba brać z niego jak najwięcej i nie patrzeć na innych ludzi i żyć chwilą a nie patrzeć w przyszłość bo nie wiemy co przyniesie nam kolejny dzień .
Czasem faktycznie lepiej jest zrobić „coś” spontanicznego, szalonego, coś czego najprawdopodobniej nie zrobiłoby się, niż żałować, że się tego nie zrobiło, zastanawiać się, czy nie lepiej było się na to „coś” zdecydować i nie mieć do siebie pretensje, że się tego „czegoś” nie zrobiło.
Życie nie jest wieczne i kiedyś nastąpi jego kres. Kiedyś nastąpi też kres młodości i czasu tak zwanego szaleństwa. Jak pisał Jan Kochanowski: „Miło szaleć, kiedy czas po temu” … Ta uniwersalna prawda ma tu swoje zastosowanie. Lepiej wykorzystać młodość, czasem zrobić „coś nieco głupiego”, żeby potem nie żałować, że zmarnowało się najpiękniejsze lata swojego życia.
Większość czytających pewnie wie, że autorem tych pięknych i mądrych wersów jest, nieżyjący już, ks. Jan Twardowski. Czego się często żałuje?
Że nie umiało się, że nie chciało się kochać bliskich tak, jak na to zasługują.
[I]Spieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą,
zostaną po nich buty i telefon głuchy,
tylko co nieważne, jak krowa się wlecze,
najważniejsze tak prędkie, że nagle się staje,
potem cisza normalna, więc całkiem nieznośna,
jak czystość urodzona najprościej z rozpaczy,
kiedy myślimy o kimś zostając bez niego[/I]
Daje do myślenia. :-)
- Najbardziej żałuję, że… – pracownica hospicjum spisała najczęściej powtarzające się wyznania osób, które umarły na jej rękach. W ten sposób powstała lista pięciu rzeczy, których najczęściej żałują umierający. Oto one:
1. [b]Żałuję, że nie miałem śmiałości prowadzenia takiego życia, jakie uważałem za słuszne, a prowadziłem takie, jakiego oczekiwali ode mnie inni.[/b]
– Tego ludzie żałują najczęściej. Gdy zdają sobie sprawę, że ich życie jest już prawie skończone, mogą łatwo dostrzec, jakich marzeń nie zrealizowali. Większość osób nie próbowała spełnić nawet połowy ze swych marzeń – mówi autorka listy, pracownica niemieckiego hospicjum, cytowana przez portal chn24.pl.
2. [b]Żałuję, że tak dużo pracowałem.[/b]
– Tego rodzaju uczucie wyrażał każdy pacjent płci męskiej, jakim się opiekowałam. Niektóre kobiety również wyrażały tego rodzaju żal. Jednak ponieważ większość z nich należała do wcześniejszego pokolenia, nie zajmowały się one zarabianiem na rodzinę – komentuje pracownica hospicjum.
3. [b]Żałuję, że nie miałem śmiałości, by wyrazić swoje uczucia.[/b]
– Wiele ludzi przygaszało swoje uczucia, żeby zachować określone relacje z ludźmi. Pojawienie się wielu chorób miało związek z doświadczanymi przez nich uczuciami goryczy i oburzenia – mówi kobieta i dodaje, że tłumiony stres jest najgorszym z możliwych uczuć.
4.[b] Żałuję, że nie utrzymywałem relacji z przyjaciółmi.[/b]
– Często ludzie nie zdawali sobie sprawy, jaką korzyść czerpią z utrzymywania kontaktów ze swymi przyjaciółmi. Zrozumieli to dopiero, gdy zostało im kilka tygodni do końca życia – tłumaczy pracownica hospicjum.
5. [b]Żałuję, że nie pozwoliłem sobie być szczęśliwym.[/b]
- Wiele ludzi z powodu lęku przed zmianami udawało przed innymi i przed samymi sobą, że byli zadowoleni ze swojego życia – tłumaczy opiekunka i dodaje, że tak naprawdę umierający ciągle bali się, że stracą to co mają.
Gdy w hospicjach pojawią się młodsze pokolenia, punktowane miejsce w tym rankingu zajmie odpowiedź:
- Żałuję, że zmarnowałem tak wiele czasu przy komputerze i telewizorze, zamiast żyć naprawdę".
Głupota. Co ma do tego śmierć. Przez całe życie ludzie miewają podobne rozterki.
"Być albo nie być- oto jest pytanie" odwieczny problem, refleksja przychodząca najczęściej w trudnych chwilach życia.
[cytat]Głupota. Co ma do tego śmierć. Przez całe życie ludzie miewają podobne rozterki.[/cytat]
tyle tylko, że wciągu życia masz jeszcze czas, by coś naprawić/odkręcić, a na łożu śmierci wiesz, że już nic sie nie da zrobić...
młody człowiek tego nie pojmie...
Na to mogę odpisać tylko jedno. Uważam ,że życie jest tak krótkie że trzeba brać z niego jak najwięcej i nie patrzeć na innych ludzi i żyć chwilą a nie patrzeć w przyszłość bo nie wiemy co przyniesie nam kolejny dzień .
kiedyś na cmentarzu widziałem taki napis:" kochajmy ludzi bo tak szybko odchodzą..."[:-(r]
Trzeba tak żyć aby w momencie śmierci nie wstydzić się swoich czynów i nie mieć przed oczyma skrzywdzonych ludzi przez siebie ludzi.
lepiej grzeszyć i żałować niż żałować, że się nie grzeszyło
Czasem faktycznie lepiej jest zrobić „coś” spontanicznego, szalonego, coś czego najprawdopodobniej nie zrobiłoby się, niż żałować, że się tego nie zrobiło, zastanawiać się, czy nie lepiej było się na to „coś” zdecydować i nie mieć do siebie pretensje, że się tego „czegoś” nie zrobiło.
Życie nie jest wieczne i kiedyś nastąpi jego kres. Kiedyś nastąpi też kres młodości i czasu tak zwanego szaleństwa. Jak pisał Jan Kochanowski: „Miło szaleć, kiedy czas po temu” … Ta uniwersalna prawda ma tu swoje zastosowanie. Lepiej wykorzystać młodość, czasem zrobić „coś nieco głupiego”, żeby potem nie żałować, że zmarnowało się najpiękniejsze lata swojego życia.
................oby nie na tyle szalonego aby nie zmarnować życia w więzieniu [black]
Ale jeśli chodzi o drugą młodość....PO...[:D]
[cytat]lepiej grzeszyć i żałować niż żałować, że się nie grzeszyło[/cytat]Są grzechy ,sa i dobre uczynki jak to mowi XYZ.z SĄSIADKĄ,TO DOBRY UCZYNEK
[cytat][/cytat]
Większość czytających pewnie wie, że autorem tych pięknych i mądrych wersów jest, nieżyjący już, ks. Jan Twardowski. Czego się często żałuje?
Że nie umiało się, że nie chciało się kochać bliskich tak, jak na to zasługują.
[I]Spieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą,
zostaną po nich buty i telefon głuchy,
tylko co nieważne, jak krowa się wlecze,
najważniejsze tak prędkie, że nagle się staje,
potem cisza normalna, więc całkiem nieznośna,
jak czystość urodzona najprościej z rozpaczy,
kiedy myślimy o kimś zostając bez niego[/I]