Wielki Czwartek

Dziś - Wielki Czwartek. W Kościele Katolickim dzień ten inauguruje Triduum Paschalne. Dziś przeżywamy pamiątkę ustanowienia sakramentów: Kapłaństwa i Eucharystii, które to dokonały się podczas Wieczerzy w Wieczerniku, gdzie Jezus Chrystus umył nogi swoim apostołom oraz zamienił chleb i wino w Ciało i Krew.

W Wielki Czwartek we wszystkich kościołach zawiązuje się dzwony. Na znak żałoby zastępują je kołatki. Liturgia nabożeństw wielkoczwartkowych ma upamiętniać Ostatnią Wieczerzę i ustanowienie Eucharystii.

Wieczorem w każdym kościele parafialnym i filialnym odprawiana jest Msza święta Wieczerzy Pańskiej. Rozpoczyna ona Triduum Paschalne. Po zakończeniu eucharystii wielkoczwartkowej Najświętszy Sakrament przenosi się do kaplicy adoracji, zwanej Ciemnicą (na pamiątkę uwięzienia Jezusa po Ostatniej Wieczerzy). Po zakończeniu liturgii z ołtarza zdejmuje się świece, mszał, krzyż, obrusy. Wynosi się lub zakrywa wszystkie krzyże w kościele. Stół Pański pozostaje odkryty i skromny do czasu rozdzielenia Komunii Świętej w dniu Męki Zbawiciela.

Podczas wieczornej „ciemnej jutrzni”, w kościołach gasi się kolejno świece na ołtarzu, po czym kapłani uderzają mszałami o pulpity na znak chaosu, jaki nastąpił wśród apostołów kiedy żołnierze rzymscy pojmali Chrystusa i gdy opuścili Go przerażeni uczniowie.

Dawniej ten poważny obrzęd bywał pretekstem do zabawy dla młodzieży, która z trudem znosiła wielkopostną i wielkotygodniową powagę. Chłopcy w kościele idąc rzekomo, za przykładem księży, wszczynali wielki hałas tłukąc kijami w ławki, ku zgorszeniu kapłanów, służby kościelnej i modlących się wiernych. Biegali później po wsi, waląc kijami w płoty i furtki i wołając, że wyganiają diabła. Zwyczaj ten został zupełnie zarzucony i w dzisiejszych czasach praktycznie nie występuje.